Częstość występowania choroby zwyrodnieniowej stawów kolanowych podwoiła się od połowy XX wieku

Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego jest bardzo rozpowszechnioną, powodującą niepełnosprawność chorobą stawów, której przyczyny pozostają słabo poznane, ale powszechnie przypisuje się je starzeniu się i otyłości.Aby uzyskać wgląd w etiologię choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego, niniejsze badanie śledzi długoterminowe trendy choroby w Stanach Zjednoczonych przy użyciu dużych próbek szkieletu od czasów prehistorycznych do współczesności.Pokazujemy, że choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego od dawna występowała przy niskich częstotliwościach, ale od połowy XX wieku częstość występowania choroby podwoiła się.Nasze analizy przeczą poglądowi, że niedawny wzrost zachorowań na chorobę zwyrodnieniową stawu kolanowego nastąpił po prostu dlatego, że ludzie żyją dłużej i częściej są otyli.Zamiast tego nasze wyniki podkreślają potrzebę zbadania dodatkowych, prawdopodobnie możliwych do uniknięcia czynników ryzyka, które stały się wszechobecne w ciągu ostatniego półwiecza.

Uważa się, że choroba zwyrodnieniowa stawów kolanowych (OA) jest obecnie bardzo rozpowszechniona ze względu na niedawny wzrost średniej długości życia i wskaźnika masy ciała (BMI), ale założenie to nie zostało przetestowane przy użyciu długoterminowych danych historycznych lub ewolucyjnych.Przeanalizowaliśmy długoterminowe trendy występowania choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego w Stanach Zjednoczonych, wykorzystując szkielety pochodzące ze zwłok osób w wieku ≥50 lat, których BMI w chwili śmierci zostało udokumentowane i którzy żyli we wczesnej epoce przemysłowej (1800-1900;n= 1581) i nowoczesną erę postindustrialną (koniec XX wieku do początku XXI wieku;n= 819).Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego wśród osób w wieku ≥50 lat została również oceniona w archeologicznych szkieletach prehistorycznych łowców-zbieraczy i wczesnych rolników (6000–300 lat temu;n= 176).Choroba zwyrodnieniowa stawów została rozpoznana na podstawie obecności wypalenia (polerowanie w wyniku kontaktu kości z kością).Ogólnie rzecz biorąc, częstość występowania choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego wynosiła 16% wśród próbek postindustrialnych, ale tylko 6% i 8% odpowiednio wśród próbek z wczesnego okresu industrialnego i prehistorycznego.Po uwzględnieniu wieku, BMI i innych zmiennych częstość występowania choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego była 2,1-krotnie wyższa (95% przedział ufności, 1,5–3,1) w próbie postindustrialnej niż we wczesnej próbie przemysłowej.Nasze wyniki wskazują, że wzrost długowieczności i BMI jest niewystarczający, aby wyjaśnić przybliżone podwojenie częstości występowania choroby zwyrodnieniowej stawu kolanowego, które miało miejsce w Stanach Zjednoczonych od połowy XX wieku.Chorobie zwyrodnieniowej stawu kolanowego można zatem łatwiej zapobiegać, niż się powszechnie uważa, ale zapobieganie będzie wymagało badań nad dodatkowymi niezależnymi czynnikami ryzyka, które albo pojawiły się, albo uległy wzmocnieniu w epoce postindustrialnej.